همینطور که مشغول دید و بازدید و روبوسی
از اعضا فامیل و دوستان هستیم ، حواسمان به کسانی که پای چوبه دار میروند باشد . سال
گذشته در ایام #نوروز تعدادی اعدام شدند . ماشین #اعدام ثابت کرده که از حواس پرتی مردم
نهایت استفاده را میکند . تلاقی خبرهای مورد توجه مردم
نشانه ای زیر بنایی ست . اعدام
شهلا جاهد و مرگ دوقلوهای بهم چسبیده ی عزیز ، لاله و لادن . اسیدپاشی و اعدام دخترم
. این دو را به عنوان اشاره در نظر بگیریم . صدها مورد مشابه را بخاطر خواهیم اورد
.
ماشین اعدام ، گاهی نیاز دارد تا ما به
خواب رویم یا حواسمان پرت شود تا جوانان را ببلعد . چشمانمان را باز نگهداریم . نوروزهای
دیگری هم خواهند آمد . دید و بازدیدهای دیگری خواهیم داشت . اما کسی که اعدام شد هرگز
باز نمیگردد . هر اعدام حلقه ای به زنجیره ی تولید نفرت و کینه و اندوه و عصبیت میافزاید
. این زنجیره ، خشونت را در رگهای سرزمینمان تزریق میکند .سرزمین خشونت زده ، مکانی
ترس آور و ناامن برای نسل آینده مان است .
در مقابل نسلهای بعدی مسئولیم . از خانه
فرزندان و نوادگان خود حفاظت کنیم با:
هشیار باشیم و خود را به خواب غفلت نزنیم
.
در همه ی مجالس دوستانه و خانوادگی لحظاتی
را به گفتگو در مورد پدیده ی زشت اعدام اختصاص دهیم
خود را به جای خانواده هایی قرار دهیم که
در نوروز نگران اجرای حکم عزیزانشان هستند
در باره ی اعدامهای دسته جمعی در دهه های
گذشته صحبت کنیم
فرزندان خود را با حقوق انسانی شان آشنا
کرده و از آنان بخواهیم به مواردی که کرامت شان را با خشونت ، خدشه دار میکند اعتراض
کنند
به خود و دیگران یاداوری کنیم که بی توجهی
به پدیده های خشونت زا در جامعه ، آینده ی فرزندانمان را بخطر میاندازد . چرا که ممکن
است زمانی نه چندان دور ،دختر وپسر خودمان زیر سایه ی شوم اجرای حکم اعدام قرار گیرند
هر روز در ذهن خود به ایران بدون اعدام
فکر کنیم
رویایی به ظاهر دست نیافتنی که با اراده
و اتحاد و عزم ملی قابل دستیابی ست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر