بهار آمد ، پنجره بگشا

بهار شکوفه فصل‌هاست؛ محصول آشتی آفتاب و باد و باران و خاک. فرصتی است سبز تا جهان بهترین ترانه ژرفناهای خود را برای انسان بخواند. تا گلها در طراوت رنگی خود به لبخند بنشینند و گفتگوی معطر

آنها کوچه‌باغهای ساکت مهتاب پوش را بردارد.

پس، پنجره بگشا! تا نمور درنگنده کهنگی را بتارانی و نسیم امیدآموز صبح بهاران را مهمان گلی کنی که قلب تپنده تست.

پنجره بگشا! تا نتهای بلورین آوای پرستوها، بر خطوط حامل نسیم، تا آخرین گوشه‌های گوش سکوت را فتح کند.

پنجره بگشا! بهار می‌داند چگونه کوبه بر درهای سنگین دل غمگین فروکوبد.

بهار آمدنی است.

پنجره بگشا! بهار آمده است.