در حالي
كه هر دو باند اين نظام از شركت گستردة مردم دم مي زنند؛ هر دو مدعي حمايت مردم
هستند؛ پس اين همه بگير و ببند براي چيست؟ چرا اجازه نمي دهند كه حتي يك كارناوال
صددرصد انتخاباتي در خيابان برگزار شود؟ چرا اجازه داده نمي شود كه مناظره اي
برگزار شود و كانديداها بايد فايل پر كنند و بعد از چك ارگان هاي امنيتي از سيماي
جمهوري اسلامي پخش شود؟ چرا به قول جعفري
رئيس سپاه كليه ارگان هاي امنيتي و نظامي
در پيوند و يكدلي!!!! با هم انتخابات را
رصد مي كنند تا به سلامت تمام شود؟ چرا اين قدر نگرانند و اين نگراني براي چيست؟ و
هراس از كيست؟
جواب
اينها از
شركت گستردة مردم دم مي زنند، اما خودشون ميدونند كه مردم چقدر از اين بساط مسخره
نفرت دارند و از تماميت اين نظام منزجر هستند. بنابراين سران نظام چون در خانه
شيشه اي نشسته اند، از قيام و هر نوع حركتي كه منجر به قيام شود؛ وحشت دارند.
سران نظام
كه تجربه 88 را در جيب دارند و مي دانند كه مردم منتظر جرقه هستند تا انبار
باروت خشم خلق را منفجر كنند؛ اين بار آمده و تمام گلوگاههايي كه منجر به
قيام شود را بسته اند.
اما بايد
يك چيز را باور داشت و اينكه بين خشم خروشان مردم از كليت نظام و هر دو باندش يك
پوست پياز فاصله مانده است و واي به روزي كه اين پوسته پاره شود. خشم مردم چون آبي
سهمگين در پشت سدي در انتظار نشسته است و اين نظام در پشت سد بيتوته كرده است و
نمي داند كه در نقطه اي نه چندان دور اين سد در هم خواهد شكست و در آن روز هيچكس و
هيچ چيزي نمي تواند جلوي خروش مردم را بگيرد و اين مردم هستند كه با پاكي و زلالي
و قدرت تمام؛ نجاست اين ساليان را خواهند شست و آزادي و آباداني را براي اين ميهن
به ارمغان خواهند آورد.
